بن بست بی بازگشت

روزهای بلند و گرم،  

پرسه های بی هدف و خیابان گردی قبل از غروب، 

حذر از بوسه پیش از افطار و عطش آغوش بعد از آن، 

افطار دو نفره در پارک ،

آش داغ ، چای و خرما...عشق ... 

باز کردن روزه با خیره هایمان ،

هر گام که بر میدارم نه به پیش که به پس میروم ،

 روزه دیدنت چه زمان افطار میشود؟

گم شده ام در روزهای جا مانده در دوردستها ،

خاطره ...خاطره...خاطره...